Dans
“Dans”, wenste ze terwijl ze sierlijk de waterdruppels over het vuur sprenkelde.
Ik stond naast haar, samen in een grote kring van mensen rond het vuur. De wensceremonie maakte deel uit van de kennismaking met het bos en de vijver, en was al even aan de gang. Na een aarzelend begin strooiden de deelnemers ongebreideld hun wensen over het vuur en de hete kolen ontvingen elke druppel met een sissend geluid, als een dankwoord voor de wens.
“Dans”, was haar wens en het woord haakte zich vast in mij. Ik voelde de warmte van de zon en het waaien van de wind, mensen bewogen naar het vuur, woorden werden gesproken en deinden uit, bladeren vielen van de bomen; door de warme veel te droge zomer lukte het de bomen nu al niet meer om hun bladeren vast te houden; en de vlammen van het vuur dansten vrolijk rond.
‘Alles is een dans’ dacht ik, en ik zag de wind dansen alsof het een schilderij van Van Gogh was, kronkelend en draaiend en struikelend in zwierige bochten over elkaar heen. Het licht en de vlammen, de woorden en de mensen mengden zich in het danspallet.
Alle lijnen en kleuren en bewegingen vulden mijn moment en vervlochten zich samen tot stilte. Hoe wondermooi is de oneindige beweging van stilte, een onbeschrijfelijke dans waarin zelf de dans er niet toe doet. Hoe graag zou ik de mensen willen meenemen in de dans van de stilte. Net zoals wit alle kleuren in zich draagt, is Stilte de bron van alle bewegingen en geluiden. Laat Stilte schijnen door een prisma en een spectrum aan geluiden en bewegingen maken zich vrij en nodigen uit tot een dans. Soms een uitbundige dans, een andere keer tot een hele innige dans of een macabere dans. Alleen of met velen, vloeiend of stotterend, in het vuur of naast de koffietafel dans ik op de stralen van de Stilte.
Dirk
30/08/2025
